کد مطلب:280179 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:242
تکالیف روات احادیث و حکام و قضات و فقهاء
اما اصناف روات احادیث و حكام و قضاة و فقهاء، این اصناف هم در مراتب وتكالیف شخصیه، مختلفند بالنسبه به یكدیگر. بعضی از آنها مقاماتی دارند كه آن حضرت را می بینند و می شناسند و اخذ مسائل بلاواسطه از آن وجود مقدس می نمایند و هر وقت بخواهند - در خواب یا بیداری - به حضور مهر ظهور آن حضرت مشرف می شوند. برای بعضی از آنها كه ظاهرند و مشهور دعوی مشاهده نزد بعضی دون بعض حرام است، و برای بعضی از آنها كه مستورند و مغمور و خامل الذكر، كما فی التوقیع الرفیع:
و هم معشر یطلعون بمحایل الذلة و الاستكانة و هم عند الله بررة اعزاء یبرزون بانفس مختلة محتاجة و هم اهل القناعة و الاعتصام...
- این كلمات مقدسه را مشافهة به ابراهیم بن مهزیار فرموده اند (ارواحنا فداه) به عبارت توقیع نوشته شد - شاید نزد بعضی دون بعض دعوی مشاهده حلال باشد، و بعضی هستند كه به وسایط و وسایل این صنف مذكور با آن حضرت راه دارند،و بعضی هستند كه بدون واسطه و وسیله ی این صنف مذكور باطنا با آن حضرت راه دارند، و بعضی هستند كه ابدا نه شخصا و نه ظاهرا و نه باطنا راهی به آن حضرت ندارند. الا تولا و محبت و مودت آن حضرت (ارواح العالمین له الفداء) و به همین قدر اكتفا كرده اند و به همین درجه مانده اند، و بعضی هستند كه ابدا دارای
[ صفحه 27]
این درجات نیستند، اسمی از آن حضرت شنیده و اقرار به امامت و ولایت آن حضرت دارند - پست تر از رتبه ی اشخاص مذكوره - و این اشخاص هم در درجات و مراتب مختلفند، مثل اشخاصی كه در زمان حضرت امیرالمومنین (علیه السلام و الصلوة) بودند. بعضی آن حضرت را شجاع و بطل و دلیر می دانستند و بعضی او را جواد و سخی بی نظیر می دانستند، و بعضی او را اعلم و اورع و ازهد صحابه می پنداشتند، و بعضی او را ولی كاینات و خلاصه ی موجودات می دانستند، و بعضی او را خالق آسمان و زمین و پروردگار عالمین می انگاشتند: هلم جرا. اشخاصی كه در این زمان غیبت كبری واقع شده اند،در مراتب امام شناسی درجات مختلفه دارند كه معرفت آحاد و افراد آنها به مراتب مختلف و متشتت می باشد. و از برای عموم این طایفه و اصناف مزبوره كه در مقابل خواص قرار داده ایم، تكالیفی است واجبه و مندوبه كه باید از قرار آن تكالیف معینه ی مقرره معمول و رفتار نمایند و در تیه تغافل و تجاهل سرگردان نباشند، تا آنكه شاید از بركت توجهات قدسیه ی آن حضرت (ارواحنا فداه) منظور نظر الطاف و اعطاف آقا و مولای خود (صلوات الله و سلامه علیه) شوند. لذا این حقیر تكالیف هر یك از این اصناف مزبوره را كه فعلا در زمان غیبت كبرای آن حضرت (عجل الله فرجه و سهل مخرجه) واقع شده اند، به طور استقصا بیان می نماید، شاید این مذاكرات، اسباب تذكر و تنبه بعضی گردیده اسباب ترقیات و نجات ابدی دارین برای آنها شود.
[ صفحه 28]
و هم معشر یطلعون بمحایل الذلة و الاستكانة و هم عند الله بررة اعزاء یبرزون بانفس مختلة محتاجة و هم اهل القناعة و الاعتصام...
- این كلمات مقدسه را مشافهة به ابراهیم بن مهزیار فرموده اند (ارواحنا فداه) به عبارت توقیع نوشته شد - شاید نزد بعضی دون بعض دعوی مشاهده حلال باشد، و بعضی هستند كه به وسایط و وسایل این صنف مذكور با آن حضرت راه دارند،و بعضی هستند كه بدون واسطه و وسیله ی این صنف مذكور باطنا با آن حضرت راه دارند، و بعضی هستند كه ابدا نه شخصا و نه ظاهرا و نه باطنا راهی به آن حضرت ندارند. الا تولا و محبت و مودت آن حضرت (ارواح العالمین له الفداء) و به همین قدر اكتفا كرده اند و به همین درجه مانده اند، و بعضی هستند كه ابدا دارای
[ صفحه 27]
این درجات نیستند، اسمی از آن حضرت شنیده و اقرار به امامت و ولایت آن حضرت دارند - پست تر از رتبه ی اشخاص مذكوره - و این اشخاص هم در درجات و مراتب مختلفند، مثل اشخاصی كه در زمان حضرت امیرالمومنین (علیه السلام و الصلوة) بودند. بعضی آن حضرت را شجاع و بطل و دلیر می دانستند و بعضی او را جواد و سخی بی نظیر می دانستند، و بعضی او را اعلم و اورع و ازهد صحابه می پنداشتند، و بعضی او را ولی كاینات و خلاصه ی موجودات می دانستند، و بعضی او را خالق آسمان و زمین و پروردگار عالمین می انگاشتند: هلم جرا. اشخاصی كه در این زمان غیبت كبری واقع شده اند،در مراتب امام شناسی درجات مختلفه دارند كه معرفت آحاد و افراد آنها به مراتب مختلف و متشتت می باشد. و از برای عموم این طایفه و اصناف مزبوره كه در مقابل خواص قرار داده ایم، تكالیفی است واجبه و مندوبه كه باید از قرار آن تكالیف معینه ی مقرره معمول و رفتار نمایند و در تیه تغافل و تجاهل سرگردان نباشند، تا آنكه شاید از بركت توجهات قدسیه ی آن حضرت (ارواحنا فداه) منظور نظر الطاف و اعطاف آقا و مولای خود (صلوات الله و سلامه علیه) شوند. لذا این حقیر تكالیف هر یك از این اصناف مزبوره را كه فعلا در زمان غیبت كبرای آن حضرت (عجل الله فرجه و سهل مخرجه) واقع شده اند، به طور استقصا بیان می نماید، شاید این مذاكرات، اسباب تذكر و تنبه بعضی گردیده اسباب ترقیات و نجات ابدی دارین برای آنها شود.
[ صفحه 28]